Συνήθως οφείλεται σε διαταραχή του σχήματος του κερατοειδούς οπού η διαθλαστική του δύναμη δεν είναι ίδια σε όλους τους μεσημβρινούς. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα η συγκέντρωση των εισερχομένων στο μάτι φωτεινών ακτίνων να είναι αδύνατη σε ένα σημείο.
Ο αστιγματισμός έκτος από θόλωση τόσο της κοντινής όσοι και της μακρινής όρασης συνοδεύεται συχνά από σημαντική κοπιωπία (κόπωση κατά την εστίαση).
Ο αστιγματισμός δεν παρουσιάζει σημαντικές μεταβολές κατά τη διάρκεια της ζωής, έκτος φυσικά από την περίπτωση του αρχομένου καταρράκτη οπότε μιλάμε για αστιγματισμό λόγω ανομοιογενούς θόλωσης του φακού.
